رابطه بین اضطراب غیر آسیب زای مادران در دوران بارداری با شاخص های تن سنجی نوزاد

مقدمه: اضطراب و افسردگی دو مورد از شایع ترین اختلالاتی است که ممکن است زنان در طول زندگی شان تجربه کنند. بارداری و زایمان نیز رویدادی استرس زا در طول زندگی زنان است که غالباً با درجاتی از اضطراب همراه است. نگرانی در مورد ناهنجاری نوزاد، درد زایمان و پذیرفتن مسئولیت مادری از جمله دلایل اضطراب مادران در قبل از زایمان است. با توجه به موارد فوق مطالعه حاضر با هدف بررسیارتباط بین اضطراب غیرآسیب زایمادران در دوران بارداریبا شاخص هایتن سنجی نوزاد انجام شد. روشکار: این مطالعه طولیاز مهر تا آذر ماه سال 1389 بر روی150 زن باردار باردار مراجعه کننده به یکی از بیمارستان هایدولتی یا مراکز درمانی تأمین اجتماعیو سونوگرافی شهر تهران انجام شد. 150 زن باردار که سن بارداریآنها کمتر از سه ماه بود به صورت مبتنی بر هدف و به صورت در دسترس انتخاب شدند. به دلیل طولی بودن این مطالعه، افرادی که به طور کامل فرم پرسشنامه اضطراب را در سه مرحله تکمیل کردند، به 41 نفر تقلیل یافتند. پرسشنامه اضطراب کتل در سه دوره سه ماهه اول، دوم و سوم بارداری توسط افراد مورد مطالعه و با کمک همکاران طرح تکمیل شد. شاخص های تن سنجی نوزادان (وزن، قد، دور سر و نمره آپگار) پس از زایمان، از روی برگه های مشخصات نوزاد ثبت شد. داده ها با کمک نرم افزار آماری SPSS (نسخه 18) و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی در سطح معنی داری p=0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای بررسی ارتباط بین متغیرهای پژوهش از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. یافتهها: نمرات اضطراب سه ماهه دوم و سوم ارتباط معنی داری با نمرات آپگار نداشت (p=0/05) ولی بین اضطراب کلی مرحله اول و نمره آپگار ارتباط مثبت و معنی داری مشاهده شد (p=0/05). نتیجهگیری: اضطراب غیرآسیب زای مادران تأثیرمثبتی بر شاخص های تن سنجی نوزادان دارد. به عبارت دیگرافزایش اضـطراب در حد غیرآسیب زا یک آیتم مطلوب برای جنینبوده و باعث بهتر شدن وضعیت شاخص هایتن سنجینوزاد می شود.